Demonstratie van wetteloosheid

In navolging van de boze boeren begonnen in september 2023 klimaatactivisten van XR de snelweg te bezetten terwijl hun dit wettelijk verboden is. Het gaat hier om strafbare feiten.

De politie moet dan de demonstranten één voor één optillen, wegdragen en in een bus zetten. Een zware klus waarbij de agenten ook nog soort van op eieren moeten lopen om persoonlijke incidenten te vermijden.

De actievoerders kunnen natuurlijk gewoon opstaan en in de bus gaan zitten zodra hun dit opgedragen wordt.

Dat de rebellen dit niet doen en zich als zoutzakken gedragen is hun eigen keus. De consequentie van de keus om de regels en het gezag aan hun laars te lappen behoort een stevige en rechtvaardige reactie te zijn.

Met andere woorden, als men niet wil horen, moet men maar voelen. Zeker als men het woord uitroeiing als eerste naam heeft zal men dit begrijpen, voeg ik er maar aan toe.

De burgemeester vond echter het echter lange tijd maar lastig om effectief op te treden tegen de blokkades.

Dit terwijl de Wet Openbare Manifestaties voldoende mogelijkheden biedt om op te treden tegen actievormen die de grenzen van het demonstratierecht te buiten gaan. Zonodig via de officier van justitie die repressief mag optreden als men zich tijdens een manifestatie schuldig maakt aan strafbare feiten. 

Omdat de burgemeester niet durft moeten de agenten er onder lijden.

Bouwvakkers bijvoorbeeld mogen volgens de ARBO wet niet meer dan 25 kilogram tillen. Agenten zijn gemiddeld echt niet sterker.

Wat ook niet helpt, is dat de aangehouden wetsovertreders dezelfde dag allemaal weer straffeloos en vrolijk vrij rondlopen.

Geen wonder dat deze verziekende taferelen een herhalend karakter hebben gekregen. En het zal niet beperkt blijven tot dit thema. Ieder ongenoegen mag vanaf nu vertaald worden in anarchie.

Het volgende voorbeeld heeft zich al aangediend, namelijk dat ook studenten zich, onder het mom van het recht op demonstratie, misdadig zijn gaan gedragen. Op grond van een vijandig, op vooroordelen gebaseerd, beeld van Joden, bezetten zij de universiteiten met haat, agressie en vernielingen. Zo goed als allen worden straffeloos heengezonden…

Verbetering van het onderwijs

Ondanks de niet aflatende bemoeienis vanuit de landelijke politiek is de kwaliteit van het (basis)onderwijs de laatste 20 tot 30 jaar gezakt naar een dramatisch slecht niveau.

Het is aannemelijk dat die achteruitgang er deels juist dánkzij die politieke bemoeienis is. Het onderwijs wordt gillend gek van alle fratsen die zij elke keer op hun bordje krijgen. Er bestaat een lijst met maar liefst 300 onderwijs onderwerpen die de Tweede Kamer graag wil behandelen. Het gaat bijvoorbeeld over herinvoering van staartdelingen, over gezond eten, over gendermutaties, over de veranderde betekenis van de regenboog, over mensenrechtenonderwijs en nog veel meer. Het is werkelijk te idioot voor woorden. Rapporten, nota’s, onderzoeken, ze maken het alleen nog maar erger.

In een poging de zaak te verbeteren zijn er de laatste jaren grote hoeveelheden geld vrijgemaakt, maar dat geld is niet goed terecht gekomen, plannen en dus resultaten blijven uit. Grotendeels komt dit door de bemoeizuchtige en absurde voorwaarden die door het ministerie aan de besteding van dat geld (8,5 miljard!) werden verbonden.

Men zegt dat er onvoldoende personeel te krijgen is om kleinere klassen te vormen. Daar lijkt het denken wel te stoppen. Onvoldoende personeel komt juist doordat het werken in het onderwijs te zwaar en demotiverend is met klassen van minimaal 30 kinderen waar in de regel een hand vol leerlingen met problemen tussen zit, voor wie het speciaal onderwijs geen plaats heeft. Vaak betreft dit gedragsproblemen die zo ernstig zijn dat het lesgeven geheel en al verstoord wordt. Ondanks dat de salarissen wat beter zijn geworden, wil men dus gewoon niet in het onderwijs werken.

Maar er is meer aan de hand. Op de een of andere manier is het idee ontstaan dat onderwijs voor onze kleine prinsjes en prinsesjes vooral prettig en leuk moet zijn. Hierdoor zijn allerlei zaken de scholen binnen gekomen die totaal niets te maken hebben met goed onderwijs. Daarbij is het aantal onderwijsdoelen zo uitgebreid dat dit ten koste is gegaan en gaat van de diepgang bij de basisvakken. Een enorme versloffing is het gevolg.

Wat blijkbaar ook bij het idee van leuk hoort is dat er op school een klimaat van vrijheid / blijheid moet heersen. Onderwijskrachten komen in vrijetijdskleding op school en laten zich tutoyeren en met hun voornaam aanspreken. Discipline bestaat niet meer. En kinderen vinden al op jonge leeftijd dat men zich vooral niet met hen moet bemoeien en dat ze zelf wel uitmaken wat goed is. Kinderen die uit luiheid ondermaats presteren of kinderen die zich slecht gedragen krijgen niet op hun lazer.

Ook al verwachten ouders van de school een (veel te groot) deel van de opvoedingstaak, zij hebben bar weinig achting voor de meesters en juffen, dus hebben de kinderen dat ook.

Hoe moet het dan?

1) Eerst maar eens het waanidee loslaten dat onderwijs altijd leuk moet zijn.

2) Er moet discipline zijn. Het moet volstrekt helder zijn wie de baas is in de klas, en er moet ordentelijk lesgegeven worden.

3) Leerlingen en ook hun ouders moeten achting hebben voor de meesters en juffen en ze moeten op hun lazer krijgen als hun gedrag of inzet onder de maat is.

4) De politiek dient een stap terug te doen om zich een stuk minder met de inhoud van het onderwijs te bemoeien.

5) Het onderwijs moet zich beperken tot de basistaken. Schrappen van onzinnige activiteiten en leerdoelen. (Waarbij er dan direct fors gesneden kan worden in het overdreven aantal “studiedagen” voor het personeel.)

6) Algemeen heerst de opvatting dat het onderwijs vroeger best goed liep. Dus als men persé iets wil onderzoeken, zoek dan eens uit waaróm dat zo was.

7) Tenslotte, kinderen met chronische ernstige gedragsstoornissen horen niet thuis in het regulier basisonderwijs. Als politici zich nuttig willen maken in dezen dan ligt er voor hen een mooie taak om te herstellen wat jarenlang, onder het mom van “passend onderwijs”, is stuk bezuinigd.

Als dan het werken in het onderwijs weer een gewaardeerd en aantrekkelijk beroep wordt, kunnen ook de klassen verkleind worden en kan de kwaliteit van het onderwijs verbeteren.