Ja hoor, het is zover. De oliebedrijven doen hun masker af. Een manager van het Franse oliebedrijf TotalEnergies heeft onlangs gezegd dat de mensheid zich maar moet schikken in de opwarming van de aarde.
In plaats van zijn eigen maatschappelijke verantwoordelijkheid te nemen vindt meneer de directeur dat de politiek en de klimaatorganisaties hun serieus meer tijd moeten geven zodat ze het kalm aan kunnen doen met de ontwikkeling van schone energie. Het huidige beleid past niet bij die van bedrijven als TotalEnergies. Duh…
Hij vindt dat de politiek de oliebedrijven niet langer zo moet dwarsbomen. De doelen uit het Parijsakkoord uit 2015 moeten op de lange baan en men moet zich maar aanpassen aan de gevolgen van een warmer klimaat.
Kritiek op de oliebedrijven vindt hij onterecht want ze doen toch zooo hun best en investeren zelfs in schone energie. Maar waar het hem echt om gaat, zegt hij, is de investeerders tevreden te houden met sterke winsten en dividenduitkeringen en die komen nu eenmaal uit de winning van fossiele brandstoffen.
Het is op zich niets nieuws eigenlijk, we weten allang dat de wereld de energie verduurzaming niet van de oliebedrijven en de aandeelhouders hoeft te verwachten, maar nu heeft men expliciet toegegeven geen verantwoordelijkheid te nemen en schijt aan de aarde te hebben. Een keiharde aanpak is hier meer dan ooit op zijn plaats.
De aarde warmt op, de ijskappen smelten en de zeespiegel stijgt. Maar de overheid sust ons in slaap, de politici zijn horende doof, de rijken van deze wereld houden hun schaapjes wel op het droge, de economen leven in een droom, de wetenschappers werken per definitie niet toekomstgericht, de futurologen willen niet de boodschappers van slecht nieuws zijn, en de meeste mensen zitten in hun eigen bubbel waarin ze leven bij de dag.
Onze Rijksoverheid bijvoorbeeld is geheel ten onrechte optimistisch en zegt dat als de uitstoot van CO2 onverminderd doorgaat én gletsjers op Antarctica versneld afbrokkelen, de zeespiegel pas in 2100 maximaal 2 meter hoger kan zijn. Maar die kans is klein, zegt de Rijkoverheid. Inderdaad, klein. We zullen zien wat men volgend jaar zegt. In vroegere publicaties werd meestal in millimeters gesproken en nu heeft men het sinds heel kort ook niet meer over centimeters maar over meters.
Britse wetenschappers zijn nog optimistischer als ze waarschuwen dat het zeeniveau eind deze eeuw een meter hoger zal zijn als de poolkappen en de gletsjers in het huidige tempo blijven smelten. Ze vinden de afname van de hoeveelheid ijs op het aardoppervlak nietemin ‘onthutsend’. Het is alleen vele malen erger, omdat het huidige tempo niet constant is, maar gigantisch versnelt.
Het laatste nieuws van deltacommissaris Co Verdaas is dat ons land in staat is om een zeespiegelstijging van 5 meter en mogelijk nog iets meer, het hoofd te bieden. Dit wel tegen een prijs van € 10 miljard per jaar gedurende 20 jaar. Maar tegelijk zegt de deltacommissaris dat hij gewoon niet weet of het niet veel erger zou kunnen uitpakken. Maar toch, we kunnen “gerust” zijn is de boodschap. Het is bijna ridicuul als het niet zo ernstig zou zijn.
Waarom ziet men niet hoe verbijsterend snel het tempo omhoog gaat? De zeer betrokken poolbioloog Maarten Loonen, wetenschappelijk onderzoeker, niet alleen met zijn hoofd maar ook vanuit zijn hart, zegt daar het volgende over. De reden dat de voorspellingen steeds achterhaald worden is dat de wetenschap zich beperkt tot het in een rechte lijn doortrekken van cijfers uit het verleden tot drie jaar voor de datum van vandaag. Juist.
Dus waar de wetenschappers geen rekening mee houden is dat het tempo waarmee het ijs afneemt steeds sneller gaat. Niet in een constante lijn naar boven maar als een exponentiële kromme lijn die dus steeds sneller stijgt.
Daarom moeten de verwachtingen steeds bijgesteld worden en zijn de wetenschappers keer op keer onthutst.
De zeespiegelstijging komt door het afsmelten van landijs. Het smelten van zeeijs zoals op de Noordpool heeft nauwelijks invloed omdat dit ijs zich al in het water bevindt. Het gaat dus om het landijs wat voorkomt in het hooggebergte overal op aarde, op Groenland maar vooral op de Zuidpool. Het landijs op Antartica vormt met 27 miljoen kubieke km ijs 90 procent van alle ijs op onze planeet. Dat is gigantisch.
Maar hoe erg kan het maximaal worden, wat is het eindscenario? Om een idee te krijgen hoeveel de zeespiegel ongeveer zou stijgen als al het Antarctische ijs zou smelten kunnen we simpelweg het volume van de ijskap verdelen over het oppervlak van alle zeeën en oceanen (361 miljoen vierkante km). Dan zou je uitkomen op zo’n 75 meter zeespiegelstijging. Door allerlei natuurkundige bijeffecten is de werkelijke uitkomst rond de 56 meter.
Groenland komt daar nog bij, wat nog eens zorgt voor 7 meter stijging zodat het totaal op een alarmerende 63 meter komt.
Wij zullen het zelf niet meemaken maar we kunnen er wel vanuit gaan dat al het landijs uiteindelijk gaat verdwijnen en dat een heel groot deel van de nu bewoonde wereld zal onderlopen. Wat onze omgeving betreft, Nederland en Vlaanderen zullen er dan grotendeels niet meer zijn. Bijvoorbeeld Apeldoorn, Arnhem, Nijmegen en Maastricht, Münster in Duitsland en Mons in België zullen dan kustplaatsen zijn. Er zal door het verdwijnen van land en door ondraaglijke hitte in bepaalde gebieden, een enorme stroom klimaatvluchtelingen op gang komen, waar ook de meeste Nederlanders toe zullen behoren.
Hoewel het een schrale troost is, zal Antartica op langere termijn veranderen in een bewoonbaar continent, misschien wel zoals het ooit eens geweest is, met een warm tot tropisch klimaat waar palmbomen en sinaasappels groeien.
David53 