TotalEnergies – complètement sans gêne

Ja hoor, het is zover. De oliebedrijven doen hun masker af. Een manager van het Franse oliebedrijf TotalEnergies heeft onlangs gezegd dat de mensheid zich maar moet schikken in de opwarming van de aarde.

In plaats van zijn eigen maatschappelijke verantwoordelijkheid te nemen vindt meneer de directeur dat de politiek en de klimaatorganisaties hun serieus meer tijd moeten geven zodat ze het kalm aan kunnen doen met de ontwikkeling van schone energie. Het huidige beleid past niet bij die van bedrijven als TotalEnergies. Duh…

Hij vindt dat de politiek de oliebedrijven niet langer zo moet dwarsbomen. De doelen uit het Parijsakkoord uit 2015 moeten op de lange baan en men moet zich maar aanpassen aan de gevolgen van een warmer klimaat.

Kritiek op de oliebedrijven vindt hij onterecht want ze doen toch zooo hun best en investeren zelfs in schone energie. Maar waar het hem echt om gaat, zegt hij, is de investeerders tevreden te houden met sterke winsten en dividenduitkeringen en die komen nu eenmaal uit de winning van fossiele brandstoffen.

Het is op zich niets nieuws eigenlijk, we weten allang dat de wereld de energie verduurzaming niet van de oliebedrijven en de aandeelhouders hoeft te verwachten, maar nu heeft men expliciet toegegeven geen verantwoordelijkheid te nemen en schijt aan de aarde te hebben. Een keiharde aanpak is hier meer dan ooit op zijn plaats.

Eeuwige jeugd

Kinderen spreekt men aan met je en ouderen met u. Daartussen zit ergens een omslagpunt. Tenminste, zo was het toch? Het hangt er wel van af in hoeverre men een bekende is van de gesprekspartner, maar de vraag is nu hoe oud moet men zijn om met u te worden aangesproken.

Ik herinner mij nog de eerste keer dat ik met u werd aangesproken, ik denk dat ik nog een puber was. Ik moet er wel bij zeggen dat het in een winkel was, maar ik vond het beleefd.

Nu word ik weer met je aangesproken en wel door volslagen onbekenden, mensen die mij nog nooit ontmoet hebben. Of zou het zo zijn dat iedereen voor jong wordt gehouden, wat een merkwaardige opvatting is, waardoor het lijkt dat er voor ouderen als zodanig eenvoudig geen ruimte is in het hoofd van de ander.

Wie zijn die mensen. Welnu, het zijn meestal dienstverlenende bedrijven of instanties. Zoals bijvoorbeeld het energiebedrijf, de internetprovider, de koeriersdienst, de ziektekostenverzekering, Fleurop. Men heeft naam, adres en een klantnummer, maar verder eigenlijk niets, tenminste dat is te hopen.

Sommigen zullen hier willen opmerken dat het hebben van respect niet volgt uit de aanspreekvorm en dat het “dus” niets met elkaar te maken heeft. Dit is echter een denkfout want het begint niet met de aanspreekvorm, nee, het is een uiting van respect wat men voor een ander heeft.

Hoe dan ook, bij genoemde organisaties is iedereen per definitie een kind. Is dit gemakzucht, een misplaatste poging om vlot te zijn, of een blijk van gebrek aan respect. Ik hou het voorlopig maar op het laatste. Fleurop alstublieft.